مربیگری یعنی؛
مجبور کردن ورزشکاران به انجام دادن کارهایی که دوست ندارن،تا تبدیل بشن به چیزی که دوست دارن"
⭕️ تا اینجا همه چیز خوبه،قسمت اکشن ماجرا از اونجایی شروع میشه که ورزشکار بعد از این که به اون کسی که میخواد تبدیل میشه،مربی و زحماتش رو به طور کامل فراموش میکنه و همه چیز رو ناشی از تلاش خودش میبینه
(البته کسایی هم هستند که هیچ وقت مربی های اول خودشون رو فراموش نمی کنن)
همکار معلم ورزشم:
تو که در جوانی، آفتاب صحن مدرسه پوست صورتت را خراب کرد، و زمینها و سالنهای غیر استاندارد، چیزی جز کمر درد و زانو درد برایت بیادگار نگذاشت؛
تو که ریه های سالمت را در استخرهای غیر ایمن آزرده کردی، تو که سرمای زمستان استخوانهایت را سوزاند و گرمای توام با بوی عرق سالن کشتی، مشامت را .
تو که به تنهایی امتحاناتت را گرفتی و همپای همکاران سایر دروس، برنامه مراقبت گرفتی! تو که فراتر از شرح وظایفت، تیمهای ورزشی مدرسه را آماده و در کنار زمین مربیگری کردی، حرص خوردی و گلویت را پاره کردی و ریالی دریافت نکردی!
تو که دانش آموزانت را راهی تیم های ملی کردی و دیده نشدی،
تو که در چشم خانواده ها یک معلم ورزش بودی و نه معلم ریاضی، و در چشم مدیران، معلم یک درس غیر مهم تلقی شدی، اما محبوب دانش آموزان بودی!
تو که دیپلم یا دکترای تربیت بدنی ات برای سیستم آموزشی فرقی نداشت !
تو که بازنشست که شدی، کلکسیونی از آسیب های مختلف جسمی بودی و کسی دیگر سراغت را نگرفت!
گلی به جمالت
هفته تربیت بدنی مبارکتون باشد
همکاران گرامی و دانش آموزان عزیز
آغاز بهار تعلیم و تربیت بر همه عزیزان مبارکباد
